NAZYWAM SIĘ WOJNA.
Na podstawie tekstów i dramatów:
Marzeny Sadochy „Za chwilę spadnie bomba” i „Ptaki, które jem”, Magdaleny Fertacz „Trash Story albo sztuka (nie)pamięci”, Michała Rusinka „Zaklęcie na W” oraz Cali Davide’a „Wróg”
reżyseria: zespół
występują: Anna Domalewska i Rafał Derkacz
opieka pedagogiczna: Jacek Dojlidko, Paula Czarnecka i Karol Smaczny
konsultacje sceniczne: Wiesław Czołpiński
konsultacje scenograficzne: Julia Skuratova
aranżacja muzyczna: Dariusz Chociej
wykonanie lalek: Anna Domalewska
premiera: 13.06.2016 r.
czas trwania: 60 min.
Magazyn wojennych rekonstrukcji – wspomnień tych, którzy ocaleli i chcą o wojnie mówić – zbiór dziecięcych historii. To pozornie zwykle historie i równie zwykłe dzieciaki, które wciąż się bawią, często się śmieją, marzą. Tylko pozornie – to dzieci wojny, jej wnuki i prawnuki. Dzieci, którym nozdrza wypełnia zapach prochu strzelniczego, a w uszach dźwięczą odgłosy wysadzanych w powietrze domów.
„Nazywam się Wojna.” to kolaż ich historii. Spotkamy tu Włodka, małego powstańca warszawskiego, Ursulkę, Niemkę, której tato zginął podczas I Wojny Światowej, Błękitnego Chłopaka walczącego na Majdanie w 2015 roku, uchodźczynię Nabu, która wyrusza w poszukiwaniu lepszego domu czy rodzeństwo bawiące się wśród bomb w Aleppo. Łączy ich ciągły lęk o własne jutro i wola walki o przetrwanie. Czy tak być powinno? Czy muszą padać ofiarą rozgrywek dorosłych? Młodzi adepci sztuki lalkarskiej starają się znaleźć odpowiedzi na te pytania, oddając w ręce niepozornej staruszki zadanie zmierzenia się gorzką historią.
Spektakl zdobył Kryształową Pestkę Dziennikarzy na X Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Awangardowych PESTKA 2018 w Jeleniej Górze.
„Anna Domalewska (chciało by się rzec Ania!) i Rafał Derkacz (chciało by się rzec Rafałek!) absolutnie po mistrzowsku są dziećmi, czasami Panią Wojną – udowadniając, że aktor lalkarz musi potrafić dużo więcej niż aktor dramatyczny. Zmocz oczy widzowi, animując czterocentymetrową lalką! Chapeau bas!”
Ryszard Grzywacz
Festival PESTKA 2018
„Konfrontacja tak obszernego i trudnego tematu z miniaturowym światem pełnym delikatności i niewinności sprawia, że możemy faktycznie odpowiedzieć sobie na pytanie, czym jest wojna. Realizacja porusza nas umiejętnym rozłożeniem napięcia oraz graniem ciszą, która co jakiś czas przerywana jest przez odgłos lecącej bomby.”
Cezary Orłowski
„Teatr dla was”
„To pełny wzruszającej aktorskiej empatii wobec głównych bohaterów lalkowo-teatralny esej o wojnie widzianej oczami jej najmłodszych ofiar. Jak to esej – krótki, zwięzły i treściwy. Sypiący oryginalnymi inscenizacyjnymi pomysłami, dzięki którym każdy z minidramatów jest inny, wyjątkowy, otoczony własnym niepowtarzalnym mikrokosmosem.”
Henryk Mazurkiewicz
„Teatralny.pl”
„Bez patosu, gloryfikacji wojny, w sposób politycznie neutralny, co w dzisiejszych czasach nie jest łatwe. Udało się coś jeszcze: stworzyli sztukę zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych, jednocześnie przypominając tym drugim, że dzieci padają ofiara nie tylko wojny jako takiej, ale i naszej – dorosłych – o tej wojnie opowieści.”
Jędrzej Soliński
Miesięcznik „Odra”